Vüs’at O. Bener’in ödüllü oyunu: İpin Ucu

Roman, şiir, oyun ve öykü türünde unutulmaz eserler vermiş Vüs’at O. Bener’in bir şaheseri daha: İpin Ucu…

Türk edebiyatına damga vuran Bener ailesinin fertlerinden biri olarak birçok önemli eseri Everest’ten çıkan yazarın oyun türündeki kitabı İpin Ucu, ana karakterin dilinden özgüvenli ve mizahi bir yaklaşımla ele alınan bir sosyo-güldürü.Bireyin ve toplumun düşünce özgürlüğünün önemini trajikomik unsurlarla sarkastik bir şekilde çatışarak ele alan oyun 1980’de Abdi İpekçi Ödülü’nü kazanarak tiyatro tarihine adını altın harflerle yazdırdı.

Vüs’at O. Bener’in sosyo-güldürü olarak tanımladığı İpin Ucu, bölünmüşlüğü, yabancılaşmayı toplumsal ve bireysel düzlemde veren benzersiz bir oyun. Hesaplaşmayı cisimleştiren ana karakter iki kişidir ve hem kendisiyle hem düzenle dalgasını geçer.

SIRA DIŞI BİR BAŞYAPIT

“Kendimi de öldürdüm. Kiminle kavga edeceğim şimdi ben?” Zaten insanı şekillendiren yapılar arasında ilerler bölümler; eğitim, din ve hukuk düzenine dokunarak ipin ucuna ulaşır. Abdi İpekçi Tiyatro Armağanı’nı kazanan ve İstanbul Devlet Tiyatrosu’nca sahnelenen İpin Ucu, zengin diliyle açtığı ölüm-yaşam-özgürlük düğümleri üzerinden hem okuma hem seyir zevki yaşatan sıra dışı bir yapıt.

Sayfa: 176

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ

“Gereği düşünüldü: Sanığın mahkememizde yargılanmasına olanak bulunmadığı kanısına varıldığından usul yasasının 4820. maddesi uyarınca görevsizlik kararı verildi. Bu nedenle dosyanın yeterli uzunlukta bir ipe bağlanarak görevli mahkemeye sunulmak üzere aşağıya sarkıtılması için kapı dışında bekleyen mübaşire gerekli talimat verildi. “

YAZARA DAİR…

Vüs’at O. Bener 1922’de Samsun’da doğdu. İlkokulu Erzincan’da, ortaokulu Sivas’ta okudu; Bursa Işıklar Askeri Lisesi ve Harp Okulu’ndan sonra 1953’e kadar orduda görev yaptı. 1957’de Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. Kamu kuruluşlarında çalıştı; 1992’de emekli oldu.

1950’de New York Herald Tribune gazetesi ile Yeni İstanbul gazetesinin ortaklaşa düzenledikleri öykü yarışmasına katıldı; Dost adlı öyküsüyle dikkat çekti. Seçilmiş Hikayeler, Varlık, Yeditepe dergilerinde yayımladığı öykülerle tanındı.

Öykülerinden Dost Fransızcaya, Batak Almancaya, ilki İngilizceye çevrildi. Hakkında, Vüs’at O. Bener: Bir Tuhaf Yalvaç adlı bir kitap yayınlandı. 1 Haziran 2005 tarihinde hayata veda etti.