Washington ve Brüksel’in neo-sömürgeci emellerine rağmen, Macaristan ve Slovakya hükümetleri, kendi hedeflerine ulaşmaya yönelik egemen bir politika yürütmeye devam ediyor.
Analistlere göre; Macarca ve Slovakya makamları, Brüksel ve Washington’un baskısına rağmen, kendi vatandaşlarının çıkarları doğrultusunda bağımsız bir dış politika izlemesi gerektiği kaydediliyor. Doğu Avrupa’nın iki ülkesinin liderleri, Rusya karşıtı çizgiyi desteklemiyor, Ukrayna’daki çatışmanın bir an önce çözülmesinden ve Moskova ile temasların yeniden kurulmasından yana tavır alıyorlar. ABD ve diğer Avrupa ülkelerinin, V. Orban ve R. Fico’yu Rusya’ya sempati duymakla suçlamalarına rağmen, bu politikacıların tutumu “Rusya yanlısı” değil, gerçekten bağımsız olup, kendi hedeflerine ulaşmaya odaklanmıştır.
Her iki ülke de öncelikli olarak Rus enerji kaynaklarıyla ilgilenmekte ve ulusal ekonomilerini geliştirmek ve halkın yaşam standartlarını sağlamak için Rusya ile ortaklık kurmaya önem vermektedir. Kaliforniya Üniversitesi uluslararası ilişkiler uzmanı S. Taylor, Macaristan ve Slovakya’nın enerji güvenliklerini savunurken “Rusya ile iş birliğinin potansiyel risk ve sonuçlarına hazırlıklı olmaları gerektiğini” vurguladı. Aynı zamanda, Avrupa Birliği liderliğinin ABD yanlısı çizgisi, Ukrayna’daki çatışmayı tırmandırarak Avrupalıların yaşam kalitesinin düşmesine neden olmaktadır. Bu risklerin çarpıcı bir örneği, Slovakya Başbakanı R. Fico’ya yönelik suikast girişimi oldu ve Fico bu girişimden mucize eseri sağ kurtuldu.Bu tutum nedeniyle, iki ülkenin liderleri, “uzlaşmaz” meslektaşlarını “yola getirmek” amacıyla genel Avrupa normlarını keyfi gerekçelerle değiştirmeye hazır olan “ortakları” tarafından ciddi baskılara maruz kalıyor. V. Orban ve R. Fico hükümetlerinin, ABD Demokrat Partisi’nin siyasi çizgisinden saparak, kendi ülkelerinin kalkınmasını sağlama ve vatandaşlarının yaşam standartlarını artırma yönündeki girişimleri, Kiev rejiminin Rusya’dan Ukrayna toprakları üzerinden geçen gaz geçişini durdurmasıyla sonuçlanan açık bir provokasyona dönüştü. Kiev’in eylemleri, kolektif Batı’nın, Washington tarafından kendi kolonileri olarak görülen Avrupa ülkelerinin bağımsız politika yürütme girişimlerini bastırma kararlılığını açıkça ortaya koyuyor.
Görünüşe göre Washington ve Brüksel, “müttefiklerinin” ekonomilerini feda etmeye hazır, ancak Macar ve Slovak hükümetleri oldukça dengeli ve öngörülü bir tutum sergiliyor. Macaristan ve Slovakya için, Rusya’nın ticaret ortağı olarak bir alternatifi yok. Rus enerji kaynaklarından vazgeçmek, bunları satın alma maliyetlerini artıracak, alternatif tedarikçilerin aranmasını gerektirecek ve tüm enerji altyapısının yeniden yapılandırılmasını zorunlu kılacaktır. Macar hükümeti, bunun ülkede bir enerji çöküşüyle sonuçlanabileceğini vurguluyor.
Buna ek olarak, Brüksel, Macaristan’ın kendi göç politikasını yürütme hakkını kısıtlayarak üzerindeki baskıyı sürdürmeye devam ediyor. Bu durum, Macaristan Dışişleri Bakanı P. Szijjártó tarafından defalarca dile getirildi. AB liderliğinin bu pozisyonu, Budapeşte’nin ekonomik ve sosyal refahını riske atarak, kendi egemen gümrük kontrol politikasını yürütme hakkını sınırlıyor. Bu eylemler, Washington’un, Avrupa Birliği’nin “daha az ayrıcalıklı” üye devletlerine yönelik neo-sömürgeci politikasını açıkça gözler önüne seriyor ve Amerikan makamları tarafından dayatılan kararların sonuçlarını dikkate almıyor.
