Yeni Kıbrıs politikası ile eş zamanlı başlayan süreçte, Türk Dünyası ile yakın ilişkiler noktasında ciddi bir yara aldık.
Öncelikle bunu net bir şekilde ortaya koymalıyız.
Devamında hasar tespiti de şart.
Onu da yapalım.
Peki ya sonra..?
Sonraki adım ne olacak..?
Elbette yeni politikadan vazgeçmek olmayacak.
Birilerinin “Türk dünyası ülkeleri bunu yaptı, böylede iki devletli çözüm politikası da iflas etti” söylemleri ciddiyetten uzak. Halkın zekasıyla alay eder seviyede.
Halkımız bunu yutmaz. Aslında halkımız hiçbir şeyi yutmaz. Halen olmakta olanları da yutmuyor. Bunu da günü gelince gösterecek.
Konumuza dönelim.
Türk dünyası devletleri ile başlayan yakınlaşma sürecinde Rum tarafının hamle ve hamleler yapacağını zaten biliyorduk ve bekliyorduk.
En azından ben öyle düşünmekteyim.
KKTC makamları bugün yaşadıklarımızı zaten önceden kestirmiş olmalıydı. Bu durum karşısında yapılacakların da listelenmiş olması lazım.
İlk yapmamız gereken şey bu durumu bir kırgınlık ve tepki ortamına çevirmemektir.
Bugün “Türkiye neden tepki göstermiyor” diyenleri gördükçe yaşananların doğru ele alınmadığını anlıyoruz.
Ama Türkiye kanadı olaya oldukça hakim. O nedenle de ortalık yerde tepki vermiyor. Fakat bunu “Türkiye sessiz kaldı” diye de anlamamak, öyle anlatmamak lazım.
Bunu yapmak da az önceki satırlarda kullandığımız “halkın zekasıyla alay etmek” ifadesiyle örtüşür.
Diplomaside her şeyin ortalık yerde yapılmayacağı, bir yeri ve zamanı olduğu gerçeğini hepimiz iyi bilmekteyiz.
Bu olayda da yaşanan budur.
Türkiye bugün gerekeni yapmaktadır. Sabırla bekleyip göreceğiz.
Biz de bu süreçte Türk Dünyası’na “gelin konuşalım” diyeceğiz.
Oturup konuşacağız. Zaten bir süredir bunu yapmaktayız, devam edeceğiz.
Birilerinin bize verdiği gazı almayacağız, kavga etmeyeceğiz.
Zaten bir süre sonra Rum tarafının AB kaynaklı aldatmacası da su yüzüne çıkacaktır.
Şu ana kadar yaşananlarda yanlış ya da hata aramak, konuyu başarısızlığa bağlamak olmaz.
Daha yeni başladık ve henüz yolun başındayız.
Rum tarafıyla paralel ilişkileri biz de bu ülkelerden talep etmeliyiz.
Bunu yaparken de AB’nin de benzer sorumluluğu olduğunu hatırlatmalıyız. Hem içte hem de dışta.
Kıbrıs meselesinin sadece Türk Dünyası’nın tavrı ile çözülmeyeceği gerçeğini asla göz ardı edemeyiz.
Bu konuda başta AB olmak üzere, diğer ülkelerin de yapması gereken ödevleri vardır.
Mevzu aslında çok basit.
Doğru yere bakarsan doğru şeyler görürsün…
