Geçtiğimiz günlerde Emrullah Turanlı “Vizyon Kıbrıs” adı altında rengârenk projeler sundu. Yapay adalar, drone taksiler, kapalı kayak merkezleri, lojistik limanlar… Kulağa hoş geliyor, görsellere bakınca insan bir anlığına geleceğin Kıbrıs’ını izliyor gibi oluyor.
Ama biz bu filmi daha önce görmedik mi?
Ercan Havalimanı hâlâ hafızamızda. Yıllarca bitmeyen inşaatlar, sürekli ötelenen açılış tarihleri, ödenmeyen vergiler… Ülkenin en stratejik kapısında yaşanan sıkıntıları unutmadık. Şimdi aynı isim yeniden sahneye çıkıyor ve “ada ekonomisini uçuracak vizyon”dan söz ediyor. İster istemez insanın aklına şu geliyor: Yine mi aynı oyun?
Halkın İhtiyacı Bu mu?
Kıbrıs Türk halkı artık çizimlerle, parıltılı videolarla, basın bültenleriyle kandırılacak bir noktada değil. İnsanların derdi işsizlik, göç eden gençler, çöken tarım, sorunlu sağlık sistemi… Bütün bunlar ortadayken bize drone taksilerle, buz kayak merkezleriyle gelen bir vizyon ne kadar gerçekçi?
Üstelik doğa boyutu da var. Yapay adalarla denizin dengesiyle oynamak, sahilleri betonlaştırmak, gökyüzünü insansız hava araçlarıyla doldurmak… Bu mu ada sevgisi? Kıbrıs’ın güzelliğini geleceğe taşımak istiyorsak, önce doğamıza, kültürümüze ve insanımıza sahip çıkmalıyız.
Asıl Vizyon
Gerçek vizyon; önce vergisini ödemekten, taahhüdünü yerine getirmekten, şeffaflıktan geçer. Halkın sırtına yük bindirmeden, bu ülkenin kaynaklarını tüketmeden iş yapabilmektir. Gençlere nitelikli eğitim ve istihdam sağlamak, çiftçiyi toprağına yeniden bağlamak, üretimi güçlendirmektir.
Kısacası, “Vizyon Kıbrıs” belki görsel olarak parıltılı görünebilir ama geçmişi bilenler için sadece yeni bir masal. Bizim ihtiyacımız masal değil, ayakları yere basan, şeffaf ve hesap verebilir projeler.
Asıl vizyonumuz, kendi aklımıza sahip çıkmak, geçmişten ders almak ve aynı hataları tekrarlamamak olmalı.
