Seçime doğru son düzlükteyiz.
Her seçimde olduğu gibi bu seçimin de sonucu merak edilmekte.
Özellikle de taraflar propagandalarını yaptıkça kıyaslama gerçekleşiyor ve bu merak da giderek artıyor.
Artık her adayın ağzından çıkan her kelime ayrı bir önem, farklı bir anlam taşıyor.
Normal zamanda kimsenin aldırmayacağı bir kelime seçim zamanı gündem olabiliyor.
Adaylar dedik gerçi ama sekiz adayın yarıştığı bu seçimde iki aday göz önünde sadece.
İki favorisi olan bir seçim yaşıyoruz.
Hal böyleyken de Tatar ile Erhürman’ın her dediği olay oluyor.
Merak artıyor.
Ama şunu da görüyoruz ki, adaylar giderek birbirlerine yakınlaşmakta.
Yaklaşmak değil, yakınlaşmak.
Oy oranları açısından da yakın olan iki aday, son günlerde söyledikleriyle de yakınlaşan bir ivmeye girdiler.
İçerik değil de olayın gidişatı daha önemli.
İki farklı politikayı savunan aday nasıl olur da yakınlaşır..?
Değişen ne, ya da kim..?
Değişen var mı yoksa sadece stratejik hamleler gereği bu adımlar mı atılıyor..?
Kafa karıştıran daha çok soru var.
Ama esas nokta Kıbrıs konusun temelinde artık bir yakınlaşma sürecine girmiş olduğumuzdur.
Şu an sadece aynı şeyleri farklı kelimelerle kurduğumuz farklı cümlelerle anlatmaktayız.
O kadar iddialıyım bunu söylerken.
Kıbrıs Türk tarafı artık siyaseten aynı bantta yer almaya başladı.
Bunu sağlayan da Rum tarafının uzlaşmaz zihniyetinin artık daha geniş kesimler tarafından görülmeye başlanmış olmasıdır.
Bu daha başlangıç.
Çok daha farklı boyutlara, çok daha ileri noktalara elbette geleceğiz.
Ama bunun için biraz daha zaman lazım.
Gün gelecek biz de aynı Rum tarafı gibi ortak konsensüs sağlayıp tek bir politika geliştirebileceğiz.
Belki biraz uzun sürdü ama sonunda anladık.
Tren hareket etmiştir.
Artık onu yolundan döndürecek bir güç yoktur…
