Kıbrıslı, gözden nazardan korunmak için zeytin yaprakları yakar, dumanıyla insan ve odalar tütsülenir. Ama katiyen siyasetle dini buluşturmaz.
Baş edemediği işi Tanrıya havalar eder, ama politik çıkarlar doğrultusunda Rabbını siyasetle meşgul etmez.
Köylerde, göze hasete karşı mandıralara koç/boğa boynuzu, nallar asar. Bir yerlere nazar boncukları asar. Ama siyasete din, dinine yalan karıştırıp, aksi düşüneni darağacında asmaz.
Yola çıkana, nere diye sorulmaz, uğursuzluk getireceğine inanılır. Yola çıkacak kişi “Nerelemeycen öyle” diye uyarıda bulunduğu gibi..
Kimseye siyasi görüşünü sorup nere verecen oyunu diye de sormaz.
Tanrı’yı seçime/şikeye dahil etmez.
Kabir ziyaretlerinde, tütsü de yakılır, yasin de okunur.
Amma ve lakin, asla kimse kimsenin dini inancına, batıl da olsa yerel ritüeline, siyasi görüşüne çirkin şekilde saldırmaz.
Başını örten nenelerimiz, ablalarımız da var. Hac vazifesini yerine getiren aile bireylerimiz de var.
Ama hiç kimse çocuk yaştaki evladının veya torununun baş örtüsü taktıydı takmadıydı sorunu da yoktur.
Çocuğun baş örtüsünü siyasete çevirenlerin de Kıbrıslı islami ada kültürüyle alakası yoktur, taşımadırlar.
Buna benzer sorunlar çıkaranlar,
Kıbrıs Türk Halkının birliğine ve dirliğine helal getirmeye çalışan politik dini dış güçlerdir.
İslam kültürü, dünyada, temel inanış aynı kalmak kaydıyla coğrafyadan coğrafyaya farklılık gösterir.
Her yöre kendine göre islama farklı bir kültür katmıştır.
Bu bizim Kıbrıs’ta da böyledir.
Eskiden yaşlıların giydiği kara çarşaf yoktur artık mesela.
Kimse de zorlayamaz kadınları bu konuda.
Lefkoşa’da Ebubekir Camii’nde Cuma namazı kılarken dünyanın çeşitli çeşitli yerlerinden gelen öğrencilerin namaz esnasında hareketleri bile rengarenk.
Kimi selamını imamla, kimi imamdan sonra verir. Kimi rükuda ellerini karşıya açık şekilde yukarı kaldırır, kimi secdeye doğru. Kime ne, zararı kime?
Kimi cübbe giyer, kimi uzun etnik entari, kimi takke takar vs.
İki türlü değişim var. Zamanla gerçekleşen veya insan politikasıyla metazori, zor koşulan.
Hangisi tutar, tabii ki zamanın mayaladığı.
Ha sizin niyetiniz, ya tutarsa diye Kıbrıslı’nın huy suyuna, bu adanın yaşam fıtratına aykırı tohumlar mayalamak olsa da, kesinlikle tutmaz, uğraşmayın.
Kıbrıs’ta aşure de kotarılır, golifa da dağıtılır ama hiç bir mezhebi temsil etmez, gaye sadece Allah için paylaşımdır
Kuzey Kıbrıs, işe yaramaz eşyaların, ıskartaya çıkmış levazımların ardiyesi, yeni politik denemelerin laboratuvarı olmak zorunda değildir
Laik demokrasi, Atatürk tarafından hediye edilmiş bir inanç ve sistem yöntemdir.
Ve Kıbrıslı’nın Atatürkçü duruşu tüm Anadolu’dan daha kuvvetlidir.
Gel gör ki, Anadolu’daki hazıra konan bağnaz ve yobaz kesim eldeki hediyenin değerini bilmek yerine onu anlamsızlaştırma çabası sergiliyor.
Emeksiz, hazır elde edilen toplumsal avantaj ve çıkarların değeri bilinmediği gibi bazıları kendince şekillendirdikleri demokratik yöntemlerle laikliği yontmaya gayret ediyor.
Kıbrıslı muhafazakar bir toplumdur ki bu muhafazakarlığın dinle bir alakası yoktur.
Unutulmasın ki Kıbrıs adasının hamuru Kıbrıslılaştırmaya mayalıdır.
Boşuna çaba harcanmasın, Türkiyelileştirme veya yobazlaştırma politikalarını kıbrıslı midesi hazmetmez kusar.
Bunun en büyük örneği de 1975’te devlet eliyle göç ettirilen bizleriz.
Biz burada kimseyi Türkiyelileştiremedik, Kıbrıslılaştık, yani projeniz çuvalladı.
Biz Kıbrıslı Türkler her türlü ibadetini saklı bir şekilde yerine getiren. Laik demokrat Atatürkçü bir toplumuz. İki şeyden vazgeçmeyiz Atatürkçü Laik bir toplum olmaktan ve Türk olmaktan.
Bizi Arabileştiremersiniz !!
Ve bu yazımı yüz yıl sonra okuyanlar haklılığımı görecek, ama hala Kıbrıslı Türkün Türkiyelileşeceğini veya yobazca sfulaşacağını sananların yüzüne tükürülse de onların yüzü kızarmayacaktır.
