Yarın Temmuz ayının yedinci günü, yani 7 Temmuz.
Tam 10 gün sonra New York’ta Kıbrıs Zirvesi gerçekleşecek.
Cenevre’de yapılan zirvenin devamı bu kez New York’ta yapılacak.
Taraflar bu toplantıya eksiksiz katılacak.
Mart ayındaki ilk “beş artı bir” formatlı toplantının ardından geçen sürede çok fazla fire olmadı ve planlanan görüşmeler gerçekleşti.
Sadece Guterres’in “kişisel” temsilcisi Bayan Holguin’in son ziyaretinde yapmak istediği “üçlü görüşme” olmadı.
Malum sebeplerden ötürü.
Onun dışında her şey öngörüldüğü şekilde oldu.
Bayan Holguin şu an Ada’da.
Dün geldiği Kıbrıs’ta taraflarla görüşmeyi planlıyor.
Cumhurbaşkanı Tatar ile de yarın görüşecek.
Bu görüşme sıradan bir görüşme öncesi son bir gözden geçirme buluşması değil.
Bayan Holguin elinde bir belge ile geldi ve taraflara bu belgeyi verecek.
Sonrasında taraflar kalan 10 günde belge üzerinde düşünüp karar verecekler.
Bir keresinde bu belge pazarlığa açık bir belge değil.
Ya tamamı ya da hiçbiri şeklinde.
Yani “take it or leave it” şeklinde olan “al ya da terket” modeli uygulanacak.
Taraflar belgeyi ya tamamen kabul edecekler ya da tamamen reddedecekler.
Beğendiğini alıp beğenmediğini ortada bırakmak söz konusu olmayacak.
Bundan da belgede her iki tarafın da beğenmeyeceği maddeler olduğunu anlıyoruz.
Bunlar ne olabilir..?
Türk tarafı açısından müzakerelerin koşulsuz başlaması kesinlikle kabul edilmeyecek bir madde olur.
Rum tarafı da buna paralel bir şekilde çözüm modeli üzerinde herhangi bir egzersiz olmasını asla kabul etmez.
Zaten gerisine gerek de kalmıyor.
Her iki madde de belgede mevcut.
Yani BM taraflara “gelin çözüm modelini masada belirleyelim” demeye hazırlanıyor.
Ne federasyon ne de iki devletli model masada olacak.
Tarafların masa dışında yaptıkları tartışmayı BM masaya taşımaya niyetli.
Ne kadar kararlı olduğunu New York’ta göreceğiz.
İlk bakışta bu durum Türk tarafının biraz lehine gibi gözükebilir.
Burada önemli olan kurulacak yeni masada kimlerin olacağıdır.
Masada AB olacak mı..?
Bu önemli bir sorudur.
AB’nin bunu istediğini, Rum tarafının da desteklediğini biliyoruz.
Ama diğer yandan Türk tarafı da buna şiddetle karşı.
Bir diğer önemli nokta BM’nin masada takınacağı tutumdur.
Masaya oturduktan iki gün sonra BM “verimliliği artırmak adına” masaya model getirmek isteyebilir.
Bu Türk tarafının en fazla çekindiği durum ve haklı bir endişedir.
Çünkü BM bugüne kadarki performansı ile Kıbrıs konusunu içinden çıkılmaz bir hale getirmiştir.
Sabıkalıdır.
Bunu aşacak bir tavır da geliştirmemiştir.
O nedenle Cumhurbaşkanı Tatar’ın yarın vereceği cevabın ne olacağını çok merak etmekteyim.
Türk tarafı kesin cevabını mutlaka yarın vermelidir.
Yoksa iş New York’a kalırsa çok geç olacak.
