Mutlaka her işte olduğu gibi siyasette de kendine has bir lisan olmalıdır.
Hele ki de siyaset gibi çoğunluk alanı lafa dayalı olan bir meşguliyette kullanılan lisan, yani retorik oldukça önemlidir.
Siyaset dili özel bir dil olmalıdır.
Siyasi amaçlara hizmet edecek, ideolojileri yayacak, kamuoyunu etkileyecek ve siyasi eylemleri meşrulaştırabilecek bir dil olmalıdır.
Siyaset dili kelime seçimleri, retorik teknikler ve dilin tonuyla şekillenir.
İkna edici ve duygusal etki yaratmak için retorik teknikler kullanırsın.
Metaforlar, benzetmeler, abartılar ve karşıtlıklara başvurursun.
İlk paragrafı burada açalım.
Bizde kullanılan siyaset dilinde metafor ve benzetme çok az abartı ise maksimum düzeydedir.
“yok oluruz, ölürüz, biteriz, tükeniriz” şeklindeki korku içeren abartılar siyasi dilin vazgeçilmezi halinde.
Siyasi dilde topluluk değerlerini ve inançlarını yansıtan semboller ve imgeler kullanır, bununla siyasi kimlikleri ve aidiyeti güçlendirmeye çalışırsın.
İşte bu bizde tavan yapmış bir biçimdir.
Ama bizde topluluk olarak değil de bireysel bir şekilde dokunulur inanç ve değerlere.
Türkiye’ye bağlı olanlara yönelik başka, gözünü Avrupa Birliği gibi farklı istikametlere dikmiş olanlara ise daha başka sembollerle ateş edilir.
Siyaset dilinden bahsederken sloganları unutmak olmaz.
Akılda kalıcı ve kolayca tekrarlanabilen sloganlar, siyasi mesajların yayılmasını ve kamuoyu tarafından benimsenmesini kolaylaştırır.
Ama bizde nedense bu yöntem sadece seçim zamanı sokağa çıkar.
Geriye kalan zamanlarda sloganların yerini uzun cümleler alır.
Bu kadar örnek yeterli sanırım.
Yazımızı bilimsel bir makaleye çevirmeye gerek yok.
Çünkü zaten hepimiz durumun farkındayız.
Siyasetçi ile yurttaş arasında iletişim kopukluğu mevcut.
Siyaset bilimsel çizgiden ayrılınca konuştuğu dil de anlaşılmamaya başladı.
Günün sonunda her iki taraf da “körler-sağırlar diyaloğu” ile anlaşır oldu.
Daha doğrusu anlaşamaz oldu.
Bugün yine ülkede bir seçim ortamı var.
Ama siyasetin söyledikleri ile yurttaşın anladıkları aynı değil.
Çünkü yurttaş duymak istediğini anlıyor, siyaset ise yurttaşın ne istediğinden bihaber.
Peki ne olacak..?
Olacağı malum, yeni bir dil geliştireceğiz.
Madem ki onlar bizim dediğimizi anlamıyor o zaman biz de onların anladığı dilden konuşacağız.
Başka çaremiz yok…
