Gelecekteki olası tehditler için yoğun kaygı hem önemli hem de bizim toplumumuz açısından yaygın bir psikiyatrik rahatsızlıktır. Kitabi, teorik alıntılarla yazımı boğma niyetim yok.
Kıbrıs Türk toplumu, 1974’e gelirken sahip olduğu, psikolog ve psikiyatr sayısı iki elin parmak sayısı kadar ya var ya yoktu. Şimdi neredeyse her köşede psikolog ya da psikiyatr var.
Vizite ücretleri düşük sayılmazken, randevu almak da pek kolay değilmiş.
***
KKTC’nin en önemli sorunlarından biri sağlıklı, güvenilir veri yetersizliğidir.
Düşünebilir misiniz, devletin zirvesinde kabul edilen beş isme, ülkenin nüfusunu soralım, tek bir yanıt almak mümkün değil.
Bilindiğini ama gizlendiğini kabul etmeyen taraftayım. Nüfusun kesin olarak bilinmediği bir yapıda benim başlıktaki, “Toplumsal, endişe derecemizi, merak ediyor musunuz?” sorumun komik olarak algılandığını düşünmez değilim.
***
Kaygı ya da daha yaygın kullanılan adıyla endişe, özellikle gelişmiş kabul edilen ülkelerde yakından izlenir.
Çünkü toplumsal boyutta endişe, hayatın her alanında olumsuz etkilere neden olur. Endişenin yükseklik derecesine göre alarm sinyali algılanır. Algılanmakla kalınmaz, çare üretmek için harekete geçilir.
Bireylerin mutlu olmadığı yerde toplumsal mutluluk olmaz. Endişe, mutsuzluğu dürter.
***
Alman Hükümeti tarafından finanse edilen, Deutsche Welle’de dün akşam saatlerinde, “Almanya’da her dört aileden birinde geçim endişesi” başlıklı bir haber okudum.
Haberin kaynağını neden veriyorum? Devlete ait haber kaynağının bu haberi servis ettiğinin altını çizmek için…
Habere alıntıyla bir göz atalım:
“Almanya’da yapılan bir araştırma, anne babaların mali konularda duyduğu endişelerin giderek arttığını ortaya koydu.
İngiltere merkezli Save the Children (Çocukları Kurtarın) yardım kuruluşunun yaptırdığı ankete göre, Almanya’daki anne babaların dörtte biri ailelerinin barınma, ısınma ve beslenme gibi temel ihtiyaçlarını artık karşılayamamaktan korkuyor.
Şu an yüzde 25 olan bu oran, aynı kuruluşun sene başındaki anketinde yüzde 15’ti.
Anket, Save the Children adına kamuoyu araştırma kuruluşu Forsa tarafından gerçekleştirildi. Almanya merkezli kuruluş anket kapsamında ağustos ayında yaklaşık bin anne babayla görüştü.
Net geliri 3 bin euronun altında olan hane halkının yüzde 57’si ise temel ihtiyaçları karşılama konusunda ciddi ya da çok ciddi endişe duyuyor. Bu oran ocaktaki ankette yüzde 36’ydı.”
***
Hiç kuşkum yok, endişe konusunda benzer bir çalışma, ciddi olarak KKTC’de uygulansa, ortaya çok daha endişe verici sonuçlar çıkacak.
Almanya’da yüzde 2 dolayında olan hayat pahalılığı bizde yüzde 40’ları zorluyor.
Kıbrıs sorununun hayatımızdaki kronikleşmiş olumsuz etkisi, çok yönlü güvensizlik, hiç alışık olmadığımız suç türlerindeki patlama, tetikçilerin yerli iş birlikçileriyle 3-5 bin sterline adam vurmaya gelmesi, kontrol edilemeyen PAHALILIK, endişeleri tetiklemek için kesintisiz nöbet sırasında.
***
19 Ekim 2025’te KKTC Cumhurbaşkanlığı seçimi yapılacak…
İddialı ve iddiasız adaylar hemen hemen belli oldu.
Resmen başlamasa da kampanyalar başladı.
Havalar da uygun, kapalı ve açık alanlarda toplantılar, sözlü ve yazılı açıklamalar yapılıyor.
Çok dikkatli okuyor muyum? Hayır. Yazılı açıklamaları, bir göz atarak okuyorum.
Adayların, canlı konuşmalarını, kanaat oluşturmak için daha değerli buluyorum.
Vatandaşın canını yakan konularla ilgili, teğet geçmeden adayların görüşlerini bilmek isteyenlerdenim.
TÖREN PAŞASI DEĞİL, CUMHURUN BAŞINI SEÇİYORUZ.
***
Bu arada telefon ya da yüz yüze kamuoyu yoklamaları da yapılmaya devam ediyor.
Samimi bir önerim var… Vatandaşa, ikinci tura, Ersin Tatar ve Tufan Erhürman kalırsa, kime oy vereceğini sormasına sorun da, “Yapılacak olan seçim mi, geçim derdi mi önemli?”, “Federal ve iki devletli çözüm sizin için ne kadar önemli?” gibi soruları da sorun…
Hade yazıma gülümseyerek nokta koyayım… Anketçiler, bu noktada soru desteği isterlerse, yardıma varım.
